mei 2025
In 2021 gooide ik het roer om. Ruim twintig jaar werkte ik als projectmanager. Ik vond het werk leuk, maar ik liep steeds vast op één ding: mezelf verkopen. Ik had het gevoel dat ik steeds harder moest roepen, terwijl ik juist iemand ben die liever de diepte ingaat.
Wat me wél energie gaf, waren de gesprekken met collega’s. Ze kwamen vaak naar me toe met persoonlijke vragen, twijfels, stress. Die momenten bleven hangen, want ik voelde dat ik daar op mijn plek was. Dat ik echt iets kon betekenen.
Ik ben me gaan omscholen. Ik volgde opleidingen tot integratief coach, jongeren- en jongvolwassencoach, en later ook systemisch coach. Tijdens mijn studie werkte ik al met jongeren tussen de 13 en 23 jaar. In die groep ontdekte ik dat mijn kracht vooral ligt bij jongvolwassenen van achttien jaar en ouder. Die levensfase – waarin je loskomt van thuis, je eerste studie of baan hebt, en ineens van alles moet – is intens. Je moet keuzes maken terwijl je nog aan het ontdekken bent wie je eigenlijk bent. Dat raakt me, en daar wil ik bij zijn.
Mijn achtergrond is breed. Ik heb een kunstvakopleiding gevolgd, werkte bij Greenpeace, ontwierp lessen en heb een post-hbo communicatie afgerond. Al die ervaringen neem ik mee in mijn werk. Niet als een stappenplan, maar als bagage die me helpt om verschillende perspectieven te zien. Ik ben niet iemand met één methode. Ik werk intuïtief en op maat, afgestemd op wie jij bent en waar jij staat.
In de coachingsessies kijk ik naar wat er nú speelt. Natuurlijk werk je naar een doel, maar ik blijf dicht bij het moment. Soms weet je nog niet precies wat je nodig hebt, en dat is helemaal oké. Ik stel veel vragen en neem de tijd. De ruimte die ontstaat, zorgt ervoor dat mensen zich durven openstellen. Dat is voor mij de basis.
Wat ik vaak tegenkom, is prestatiedruk. Het gevoel dat je altijd iets moet, altijd iets moet bewijzen – aan jezelf, je ouders, je omgeving. En dan is er ook nog social media, die het beeld geeft dat iedereen z’n leven perfect op orde heeft. Geen wonder dat je je dan soms verloren voelt. Er is zoveel ruis, zoveel druk van buitenaf, dat je jezelf nauwelijks nog hoort.
Ik geloof dat expressie een medicijn is. Ik bedoel daarmee dat jezelf uiten op jouw manier helpt om emoties te verwerken en weer in beweging te komen. Voor sommige mensen is dat schrijven, voor anderen sporten, schilderen, muziek maken, dansen, maar ook activiteiten zoals lego bouwen. Het gaat niet om goed zijn in iets. Het gaat om de ruimte om te voelen, zonder oordeel. Want als je je niet uit, dan slibt er iets dicht. En dan komt de twijfel, de somberte, het gevoel vast te zitten.
Soms komen mensen bij mij met een duidelijke hulpvraag, maar vaak ook helemaal niet. En dat hoeft ook niet. Je hoeft het niet allemaal te snappen voordat je begint. Juist niet. Soms begint iets pas met het uitspreken van: ik weet het eigenlijk niet meer. En dat mag.
Ik werk rustig, maar wel met een doel. Bijvoorbeeld na vijf tot zes sessies kan ik dit. Geen haast. Wel richting. Naar iets wat beter voelt, vrijer, lichter. Mijn aanpak is zacht, maar niet zweverig. Praktisch, maar niet strak. Ruimte om te zijn, én om te groeien.
En soms gebeurt er iets heel moois: dat mensen na een tijdje beseffen dat ze eigenlijk al wisten wat ze nodig hadden. Dat ze die kracht al bezaten. Ze waren het alleen even kwijt.
Blog ook te vinden op LinkedIn.
24-05-2022
Jongvolwassenen, van middelbare scholier tot student en jong professional, die merken dat ze voortdurend ergens tegenaan lopen, denken vaak dat ze dat zelf moeten oplossen. ..want dat hoort toch bij volwassen worden? Nee, het is eigenlijk best oké om af en toe om hulp te vragen, dat hoort daar dus ook bij. Liever eerder, dan dat het te laat is en je het jezelf al die tijd moeilijk maakt.
Ondertussen loop ik al tegen de 50 en vraag mijzelf regelmatig af wat ik er aan gehad zou hebben om mij als tiener en twintiger te laten coachen. Heel erg veel dus, denk ik steeds meer.
Er wordt tijdens de middelbare school, je studie en je zoektocht naar een eerste baan steeds weer verwacht dat je keuzes maakt die best veel invloed kunnen hebben op je leven en je toekomst. En hoe ga je daar mee om? Dat is voor iedereen heel verschillend natuurlijk.
De meeste keuzes die ik in mijn leven maakte waren op basis van wat ik dacht dat anderen verwachtten (hoe zonde!). Ik deed dat, wat ik dacht dat mijn ouders, de maatschappij, docenten, vrienden en familie van mij verwachtten. Alle levenslessen die zij mij, vanuit goede bedoelingen, hebben meegegeven zijn echter hún levenslessen en niet die van mij.
Natuurlijk: door meer levenservaring krijg je vanzelf meer eigen levenslessen. Alleen kunnen de jongeren van nu niet keuzes maken op basis van wat hun ouders (of andere volwassenen) deden, toe ze zo oud waren. Dat was een héél andere tijd, met heel andere uitdagingen en zelfs heel andere waarden en normen (denk maar aan wat #metoo al veranderd heeft). Dat was ook al zo toen ik jong was en zal ook zo zijn bij de generaties die nog niet geboren zijn.
Ook jong kun je leren om je eigen keuzes te maken, op basis van je éigen wijsheid. Als 18-jarige heb je namelijk al ontzettend veel geleerd om te doen op basis van je intuïtie, onderbuikgevoel, zonder na te hoeven denken. En die wijsheid is vaak veel groter dan jij je beseft. Leren vertrouwen op die wijsheid helpt jou om de keuzes te maken die bij jóu passen. Door mijn opleiding tot JongerenCoach en mijn ervaring kan ik jou daarin begeleiden.
Dagelijks ontdek ook ik meer van mijn eigen wijsheid en dus ook wat mij drijft en hoe ik daar mee om kan gaan. Ik wordt bijvoorbeeld heel erg enthousiast als ik praat over de meerwaarde van kunst in iemands leven. Kunst in de hele brede zin van het woord dus, van songteksten, schrijven, tot tekenen in de zijlijn van je schrift, tot dansen. En, zowaar, probeer ik mij nu te uiten door mijn allereerste blog te schrijven (misschien dat ik morgen een een dansje op TikTok zet, nee hoor - ik weet dat ik mij DAAR in ieder geval niet prettig bij voel-).
Alle vormen van kunst zijn namelijk een vorm van expressie ofwel een manier van het uiten van een:
En iedereen kan leren om die meerwaarde van kunst (& dus expressie) te beleven, als de weg daar heen maar vrij is van (voor)oordelen. Deze verrijking kan jou zo veel brengen: ogen openen, troosten, steunen, choqueren, informeren, laten voelen en/of misschien wel genezen.
Eind vorige eeuw heb ik op de kunstacademie een lerarenopleiding Kunstgeschiedenis afgerond en weet nu pas dat kunst niet altijd in een museum hoeft te staan, maar ook een vorm is om je simpelweg te uiten.
Waarom wil jij je dus door mij laten coachen? Wanneer jij begeleiding wilt in jouw zoektocht naar welke vorm van expressie bij jou past (jouw 'medicijn') en hoe jij deze kan inzetten voor datgene wat jij wilt bereiken, dán boek je bij mij een coachingtraject.
Ik daag je uit om een afspraak met mij te maken voor een kennismakingsgesprek!
Alle rechten voorbehouden | Ik gebruik geen cookies | Rol ouders | Diversiteit & inclusie
Algemene voorwaarden | Privacy verklaring | Klachtenregeling
Communication ARTS hielp mij met de teksten. Studio Yma Garay ontwikkelde het concept. De webbouwer ben ikzelf!
© Bronzwaer Coaching 2022-2025
